BABALA: Dumadami po ang kaso ng HIV/AIDS sa bansa at sa katunayan tumaas ito ng 300% (per DOH) sa nakalipas na dalawang taon. Pinapayo kong maging maingat sa pakikipagtalik sa mga hindi mo lubusang kilala; o kung magagawa naman maghanap na lang ng taong kilala mo na makakatalik ng regular at huwag nang makipagtalik sa iba. Huwag na pong magtangkang gayahin pa ang mga nasa kuwento sa blog na ito upang hindi mapahamak.
"Wala naman sigurong taong gustong maging bakla," ani Lando habang naglalakad kami papuntang Philcoa. "Karaniwan na kasing mahirap ang buhay namin. Lalo na kung hindi pa alam ng mga kaanak mo."
"Hindi ba naman sumagi sa isip mo na magpakalalaki na lang dahil diyan?" Hatak ko ang mountain bike ko na tanging excercise ko nung magsimula ang pandemic. July 2020 noon, medyo maulan.
Nahinto ang trabaho namin dahil sa nagpullout muna yung kliyente namin dahil sa pandemic. Hindi pa naman kami tumanggal kundi naka-floating status kumbaga. Pwede naman sana ako magtrabaho sa bahay lang at me internet naman kami, pero noong panahon na iyon ay wala pang work from home ang kumpanya namin.
Dahil sa sanay pa rin nang gising sa gabi at tulog sa umaga, ginagawa ko na lang ay mag-biking sa QC simula mga alas tres ng madaling araw. Noong araw na iyon ay biglang bumuhos ang ulan nung kalalabas ko pa lang sa Commonwealth Avenue. Wala pang masyadong tao at mga sasakyan noon kasi konti pa lang ang pinapayagan. Sumilong ako sa may waiting shed sa may footbridge ng Technohub sa U.P. side.
Hindi naman ako nabasa masyado, kaya lang mula nung nakasilong ako sa waiting shed ay mas lumakas pa lalo ang ulan. Baka nga unos nang matatawag yun. Mula sa footbridge ay may nakita akong lalaking naglalakad at may bitbit na parang plastic bag na puno ng laman. Tumigil siya sandali sa mga huling baitang nung footbridge na parang nag-aalangang suungin ang unos. Naaninag niya siguro ako sa waiting shed kaya nagpayong siya at tumigil din sa waiting shed.
"Hi, kuya," bati niya nang pasigaw nung dumaan sa harap ko. Medyo kasi malakas ang ingay ng ulan. "Pwede bang makisilong din?"
Nag-thumbs up lang ako. Pero sa hinaba-haba nung waiting shed ay tumabi pa talaga siya sa akin. Pinabayaan ko lang habang tinitingnan ko ang pagragasa ng mangilan-ngilang sasakyan na dumadaan. Napansin ko na lang na nakatitig siya sa akin.
"Bakit po?", tanong ko at medyo naconscious ako sa mga titig niya.
"Parang ang guwapo mo kasi, kuya," sagot niya naman. E, nakamask kami pareho kaya hindi ko alam kung bakit niya nasabi yun.
"Bakla ka ba?," tanong ko naman.
"Opo," sagot niya agad sabay lapit sa akin, "masama po ba?"
"Hindi naman," sagot ko, "hindi po kasi halata at mukhang lalaking-lalaki pa kayo sa akin."
"Bawal kasi sa bahay," sabi niya, "kaya kailangang magpalaki ng katawan at kumilos lalaking-lalaki."
"A, okay," sagot ko ulit. "Sumusubo ka ba?"
"Depende kung magpapasubo ka", walang kagatol-gatol na sagot niya.
"Sige," pag-ayon ko, "dun tayo sa madilim na parte ng University Avenue."
Medyo umuulan pa nun, pero okay lang at uuwi na lang ako pagkatapos namin. Siya naman din ay may baon daw na damit dun sa plastic bag na bitbit niya.
Dahil nga sa maulan ay walang katao-tao sa University Avenue. Lately kasi nung magsimula ang pandemya ay naging tagpuan ito ng mga bakla at mga callboy. Minsang tumambay ako dito ay nilapitan ako ng isang callboy at nilabas ang titi niya. Sinuntok ko si gago.
"Sumasabit ang ngipin mo," sabi ko sa lalaking chumuchupa sa akin. "Medyo masakit."
"Sorry, kuya," paumanhin niya naman, "hindi pa kasi ako masyado sanay chumupa. Etong nakaraang buwan pa lang ako nagsimulang chumupa, e."
Pinagbutihan niya naman at hindi na pinapasabit ang ngipin niya.
"Dilaan mo muna bayag kooo...,"ungol ko habang muntikan na akong labasan ng tamod. Tumalima naman siya.
Hinihigop ng lalaki yung ulan na bumubuhos sa me ulo ng titi ko at tumutulo papunta sa mga bayag ko. Malikot din ang kanyang mainit na dila na damang-dama ko ang hagod dahil sa lamig ng ulan. Sinubo niya paisa-isa ang mga bayag ko at hinihigop niya rin ito ng masuyo. Nanginginig ang kalamnan ko sa lamig ng ulan at sa kiliting hatid ng mainit niyang bibig at dila.
"Chupain na po kita ulit," saglit na tumigil siya sa pagdila at pagsipsip ng bayag ko; "may pasok pa kasi ako kaya kailangan ko nang umalis."
Nag-thumbs up lang ako sa kanya at nagsimula ulit siyang ilabas-pasok sa bibig ang titi ko. Muli, kakaibang sensasyon talaga ang hatid ng chinuchupa ka habang bumubuhos ang malamig na ulan sa katawan mo- nilalamig ang buong katawan mo pero yung titi at bayag mo ay nababalot sa madulas at mainit na bibig at lalamunan.
"Malapit na ako," ungol ko pero hindi niya yata narinig dahil sa lakas ng buhos ng ulan. "Malapit na ako, ipuputok ko ba sa bibig mo?" Pasigaw kong sinabi pero hindi niya pa rin ata narinig.
"Aaaayyaannnn nnnaaaa....", mahabang ungol ko nang lalabasan na ako ng tamod.
Naramdaman niya rin siguro ang pagtigas pa lalo ng titi ko, na hudyat na lalabasan na ng tamod, kung kaya't binilisan niya rin ang pagchupa sa akin. Nang, sa wakas, pumulandit na ang unang putok ng tamod ko ay sinagad niya ang titi ko sa lalamunan niya hanggang sa mapitpit ang ilong niya sa ahit na puson ko.
"Tanginaaaa...", napabulalas ako sa sarap ng ginawa niyang pag-deepthroat habang nilalabasan ako. "Kainin mo ang tamod kooooo......" Napapaiyot-iyot ako pero nakayakap siya sa puwet ko kaya nakasagad talaga ang pumipintig-pintig na titi ko sa bibig niya.
Dalawang linggo na akong hindi nakakapagpalabas kaya siguro maraming beses sumirit ang tamod ko sa lalamunan niya. Hindi niya binitiwan sa pagkakasagad na baon ang titi ko habang me lumalabas pang tamod. Diretso lahat iyon sa lalamunan niya na wala na rin naman siyang nagawa kundi lunukin lahat na sinumpit ng titi ko.
"Pasensya ka na at hindi pa talaga ako masyado marunong chumupa", pag-amin niya nang naglalakad kami pabalik sa may Commonwealth Avenue. "Ako nga pala si Lando."
"Ako naman si Marco," nilahad ko ang kamay ko sa kanya para makipagkamay. "So papasok ka pa niyan sa trabaho gayong basang-basa ka?"
"May damit naman ako dito sa plastic bag," sagot ni Lando. "Madalas kasi akong abutan talaga ng ulan papasok ng trabaho netong mga nakaraang mga linggo kaya't nagdadala na ako ng damit."
"E, bakit plastic bag at hindi na lang backpack?"
"Wala akong backpack, e", sagot niya. "Kami na lang kasi ng nanay ko ang magkasama, at me sakit din siya kaya yung kinikita ko halos panggamot lang niya."
"Ganun ba?", nagulat ako sa nalaman ko, "so, saan naman nagtatrabaho?"
"Sa isang gasolinahan diyan sa Visayas Avenue, gasoline boy ako."
"Naglalakad ka lang papasok ng trabaho?", pagtataka ko. Malayo pa kasi ang Visayas Avenue mula sa me Technohub kung saan kami nagkatagpo.
"Oo. Me bike kasi ako dati, kaso nasira," sagot naman niya. "Galing pa akong Luzon."
"Pucha!," nagulat kong sambit, "Ang layo ng nilalakad mo. Araw-araw ba 'yan?"
"Oo. Pero day off ko ng Huwebes kaya hindi naman araw-araw," sabi ni Lando. "Mula kasi nung mag-lockdown wala namang jeep na masasakyan."
"E, 'di pagod na pagod ka niyan bago pa man magsimula ang trabaho mo?"
"Sanay na ako," sagot ni Lando, "pero nawawala naman ang pagod ko kapag ganitong meron akong nachuchupa."
Nagtawanan kaming dalawa. Medyo tumila na ang ulan at akay akay ko ang bike ko.
"So marami ka nang nachupa?", tanong ko sa kanya.
"Pangatlo ka pa nga lang," sagot niya, "kaya nga hindi pa ako marunong masyado. Yung nauna kasing dalawa mga ilang beses ko din silang nachupa at inabangan na nila ako."
Tumigil kami sandali sa me kanto ng University Avenue at Commonwealth para magpaalamanan.
"Gusto mo ba bukas ulit abangan kita?", tanong ko kay Lando.
Tango lang ang tinugon niya.
"May cellphone number ka ba para itext kita?"
"Wala akong cellphone, e," sagot niya na parang nahihiya, "nasira na kasi yung bigay ng ate ko."
"So, kelan ka nagsimulang chumupa?", medyo na-curious ako.
"Noong isang buwan lang," sagot naman ni Lando.
"Hindi ka ba chumupa noong bata ka pa?", sa tingin ko kasi nasa bente-singko pataas na siya, "o kaya sa mga kapitbahay ninyo?"
"Hindi. Kasi ang alam ko dati kapag chuchupa ng lalaki ang mga bakla kailangan nilang magbayad," natatawang sabi niya, "kaya, ayun, hindi ko sinubukang chumupa kasi wala naman akong perang pambayad ng lalaki."
"Kaya ka nagpalaki ng katawan at nagpaka-astig sa kilos?"
"Oo," natatawa niyang sagot. "Pero ang totoo niyan malamya talaga ako. Hirap na hirap na akong magkunwari."
"Ibig mong sabihin nagpakahirap kang magpalaki ng katawan para lang itago ang pagkabakla mo?"
"Oo," ngayon naman ay medyo nalungkot siya. "Parang kasi hindi matatanggap ng mga kapatid at nanay ko kung sasabihin kong bakla ako. Ayokong saktan sila."
"Bakit naman sila masasaktan?", pagtataka ko, "e, kesa naman ganyang ikaw ang naghihirap?"
"Wala. Eto na siguro ang kapalaran ko sa buhay."
Unti-unti na namang bumubuhos ang ulan kaya't nagpaalaman na kami.
Mga ilang dipa pa lang ang nalalakad niya palayo nang tumalima siya sa akin- "Salamat sa pakikinig. Kahit papano'y gumaan ang dibdib ko at me nasabihan ako ng saloobin ko."
"Okay," pasigaw kong sagot at lumakas na ulit ang buhos ng ulan. "Magkita tayo bukas."